موزه مرسدس بنز، نماد معماری پویا در آلمان
موزه مرسدس بنز ساختمانی است که بی درنگ به عنوان سمبل تحرک و پویایی معرفی می شود. این موزه در میان شاهراه ها، کارخانه های اتومبیل سازی و زمین های ورزشی قرار گرفته است. ساخت موزه جدید مرسدس بنز در تابستان 2003 در شهر اشتوتگارت کشور آلمان شروع شد. موزه مرسدس بنز همانند دروازه ای برای اشتوتگارت (محل تولد اتومبیل) عمل می کند. این پروژه سایتی حدود 60 هزار مترمربع را اشغال می کند. پانل های آلومینیومی نما که در تضاد با شیشه های مورب قرر گرفته اند، پیکان های نقره ای آرم بنز (نشان سرعت، کیفیت و فناوری) را تداعی می کنند 
به طور معمول گرایش بر این است که موزه های اتومبیل، ساختمان هایی بسیار عظیم باشند و از سازه های بسیار مقاوم (که قادر به تحمل وزن اتومبیل ها باشند) تشکیل شوند. در این موزه استودیو UN (بن فن برکل) با درایت، بارهای ناشی از وزن اتومبیل ها را به 9 سطح تقسیم کرده اند. اما بار وارده به هر سطح به اندازه بار یک اتوبان 6 بانده است. با وجود سنگینی بسیار طبقات، سازه ی این موزه چندان سنگین به نظر نمی رسد؛ دو رمپ که به طور مارپیچ از میان سه هسته ی بتنی بالا آمده اند، آتریومی 42 متری را در قلب ساختمان ایجاد کرده اند. هندسه ی مارپیچ استفاده از یک پلان شبدری را در این پروژه الزامی کرده است 
منحنی های پیچشی این ساختمان اشاره ای واضح به طبیعت اتومبیل هایی که در داخل آن به نمایش گذاشته شده است، دارند. تکامل خردمندانه ی این فرم ها، استعاره ای برای حرکت اتومبیل هاست. این فضای منحنی شکل همانند گردابی است که به نمایش فضاهای داخلی ساختمان کمک می کند. 
پوشش ساختمان به دلیل سلطه ی بتن مسلح با وجود باریکه های وسیع شیشه ای، توپر به نظر می رسد. این ساختمان 5/47 متر ارتفاع دارد و طرح آن، یک طرح غیرعادی متراکم است که با پخش شدن فضا در سطوح مختلف، با فرمی مارپیچ در اطراف فضای مرکزی، به فرم شبدر مرکزی سه برگی سازماندهی شده اند. این شیوه ی جالب سازماندهی موجب سرازیر شدن نور به داخل و فراهم کردن دید آزاد به فضاهای موزه می شود. 
اساس طراحی موزه بر قرار دادن شروع مسیر نمایشگاه در بالاترین طبقه ی ساختمان (که یک رستوران با دید پانورما در آن قرار دارد) می باشد. گلبرگ های شبدر سه برگی هر کدام مساحتی حدود 1100 مترمربع را در برمی گیرند. برنامه های تدوین شده برای کل موزه به شکل فضاهای یک طبقه یا دو طبقه است تا توالی نمایش متفاوتی را به طور عمودی، در حرکت مارپیچی دوگانه توصیف کند. از این رو نمی توان کیفیت حرکت در این نمایشگاه را با سیالیت یکپارچه ی فضای نمایشگاهی موزه ی گوگنهایم نیویورک مقایسه کرد. به منظور ترکیب دو مسیر نمایش موزه، استودیو UN مارپیچ دوبل را در یک صفحه شبدر سه برگی طراحی کرده است، که از ترکیب سه دایره ی متقاطع به وجود آمده اند.
اساس طراحی موزه بر قرار دادن شروع مسیر نمایشگاه در بالاترین طبقه ی ساختمان (که یک رستوران با دید پانورما در آن قرار دارد) می باشد. گلبرگ های شبدر سه برگی هر کدام مساحتی حدود 1100 مترمربع را در برمی گیرند. برنامه های تدوین شده برای کل موزه به شکل فضاهای یک طبقه یا دو طبقه است تا توالی نمایش متفاوتی را به طور عمودی، در حرکت مارپیچی دوگانه توصیف کند. از این رو نمی توان کیفیت حرکت در این نمایشگاه را با سیالیت یکپارچه ی فضای نمایشگاهی موزه ی گوگنهایم نیویورک مقایسه کرد. به منظور ترکیب دو مسیر نمایش موزه، استودیو UN مارپیچ دوبل را در یک صفحه شبدر سه برگی طراحی کرده است، که از ترکیب سه دایره ی متقاطع به وجود آمده اند.